Verslag toertocht Halle-Zoersel door HvS (08/10)

Er loopt van alles mis in de wereld. Voor, tijdens of na de mis zitten priesters na een goed glas miswijn aan de misdienaartjes.

Israël en de Palestijnen zijn nog altijd geen vrienden.  

Er doen mensen mee aan sober oktober, maar gieten daardoor in absolute hoeveelheden meer drank naar binnen, dan ze normaal alcoholisch zouden doen.

….

Gelukkig zijn er nog vaste waarden zoals toertocht Halle.  Vaste vertrekplaats, bevoorrading op gekende plekken, een notenboom als aankomst en een mooie opkomst van Bruulbikers.  Ik denk 7 , net geen klassiek goud.

Aan de start werd gekozen voor de tocht van 55km.  

In wat daarop volgde sloegen de parcoursbouwers de bal echter redelijk mis.  Sober oktober slaat tegenwoordig ook op het aantal kilometer single track dat we voorgeschoteld krijgen.  Al de ons gekende pretbosjes werden grotendeels genegeerd of amper aangesneden.  We kregen daardoor een (s)akkertocht onder de wielen geschoven.  

Het tempo en de gezelligheid lagen echter behoorlijk hoog, dus te vervelend was het niet.

Na de bevoorrading koos Bressie voor de 45km samen met Panini.

Voor de laatste 10 kregen we nog een privébosje van een zakdoek groot aangeboden, met singletrack en verdwaaloptie.

Sober oktober slaat blijkbaar niet op de gemoedstoestand van sommige deelnemers.  De hoogmoed speelde in Droes zijn hoofd (waarschijnlijk teveel gedronken).  De snoodaard gaf voor zichzelf het startschot  en negeerde daarmee straal een bende klaarovers die ons veilig over wilden laten steken.

Paki keek rond en zag dat het goed was.  Hij gaf met een handgebaar een duidelijke officiële start aan zijn volgelingen.  De Judas zijn vlucht zou niet lang meer duren.  

Droes kon zijn voorsprong op asfeur nog redelijk bewaren, maar al snel doken we het veld in om een langgerekt pad door een wei naast de snelweg te volgen.  Het hoge gras sloeg het tempo uit de benen van de vluchteling.

Er vormde zich een nieuwe kopgroep.  Paki trapte even harder en sloeg een gat.  Lange tijd bleven er enkele tientallen meters tussen mezelf en schrale.  Tot deze laatst genoemde een niet bestaande bocht in het parcours nam.  Ik kon overnemen en mocht dit verslag schrijven.

Er werd gezellig afgesloten niet ver van Janjanboom, met 52 km op de teller en een gemiddelde van boven de 24 per uur.

PS.

Later die dag werden we ontvangen met een delegatie op denieuwe stek van Velo Vonk.

We hebben fietsen en iemand die ze kan maken.  

Trappen maar!!

Hopelijk tot snel.

TT Malle – een heet verslag van zwetend fietsen (10/09/23)

Indian summerhittegolf indachtig werd er deze week naarstig gezocht naar een bikegebeuren dat ons tijdig, lees: vóór de volledige klimaatopwarming plaatsvond, deed vertrekken. Daar was dan TT Malle, met klassiek vertrek aan het atheneum en mét een strook vliegveld, dixit de flyer. Bij het krieken van de ochtendzon, werd er afgesproken: Schriel & HvS reden 20km aan – Stunt & Droes kwamen autogewijs – Pé reed aan maar was miscommunicatief met Willy Wöltz over het startuur. Resultaat, hij vertrok in een tweede groep in de achtervolging. In curry-shirt was hij gekleed, dus op zich niet onlogisch dat hij in een tweede groep moest rijden.

Bij de inschrijving werd als snel duidelijk dat we ons in het hart der Kempen bevonden, met quotes als: “Wette geullie welke kant dezen tocht uitgaat? Ah, Lille, da’s goed, want ik zen men drinkebus thuis vergeten”. Drinkebussen waren essentieel. HvS & Schriel waren al ingereden en trokken meteen volle snelheid door de bloso-routes van de Lilse Bergen. Stunt & Droes gingen in de achtervolging en moesten af en toe wat meters lossen. Geen grote verrassingen in de route, maar wel plots nabij de golfterreinen een nieuw stuk wandelbos dat uitzonderlijk mocht befietst worden. Droes kon de kop overnemen en de Bruulheren op sleeptouw nemen. In de achtergrond zou blijken dat Willy Wöltz hier in deze regio platte band zou hebben gekregen, inclusief het knallen tegen een brug-afrastering of zoiets. Miserie en kosten aan de fietsen zijn te voorspellen. Groep twee kreeg hierdoor wel vertraging op groep één.

Bij de bevoorrading – en het stilstaan in de hitte – schoot het zweet uit alle poriën vooruit en was het ietwat om 10:00 al echt heet. Het stoffig zand kleefde daardoor op onze ledematen dus we zagen er niet meer zo fris uit. Opvallend was dat er reclame gemaakt werd voor het laarzenbedrijf Vereist. We vermoeden http://www.laarzenvereist.be. Want er stond een bord met “Laarzen Vereist (op bepaalde plaatsen)”. Er werd goed geboeft, want er was al een hongerke bij sommige aanwezigen. Snel weer vooruit dan richting vliegveld voor de apotheose. Ondertussen kwamen de fysieke klopkes bij Stunt & Droes frequenter aan het daglicht. En bij de start van de laatste tien, aan het straatnaambord “Bruul”, de bakermat van deze club, knalden Schriele & HvS het vliegveld op. Droes kwam te sterven in de hitte boven de zanderige gronden van wat ooit de Kiekescross was. Stunt hield stand als derde. Bij het uitrijden van het vliegveld kwamen nog locals voorbij gefietst met de quotes: “Da was naaw oek gien mierweirde hé” en “Nauw hemme we het toch allemoal wel gehad zeker?”. In de finale zouden HvS en Schriele gelijk over de streep zijn gekomen. Corrigeren mag, indien nodig.

Het was een boogscheut na 11:00 en daar kwam HvS ons verblijden met vier tripels westmalle, waarna de bruulbikersliefde unaniem opflakkerde. De schaduwplek was een zegen, al snel volgden de volgende vier tripels en ook team 2 met curry-Pé en de jammerende magura-Willy Wärmtz in zijn kielzog. Over curry gesproken: de hamburgers kwamen met véél curryketchup en dus gleden de burgers zeer vlot uit de broodjes inclusief de ajuinsels. Over glijden gesproken, het thema glijdende uren werd in een sexuele context verder uitgediept. Over uitdiepen gesproken… Verder ook nog tal van bekende gezichten zoals Vabene, Ewald (die de wegrit verkozen, bweurk) en neef Maarten met zijn tweekoppig team de Vrolijke Boscrossers, wiens bikeshirts minder kwalitatief waren als de onze en de falende opdruk van de letters deed vermoeden dat ze reden voor de Vrolijke Borirorrers. We stelden een fusie voor: de Vrolijke Bruulbikers. Het was maar een idee. Maar wij waren in elk geval vrolijk.

18 jaar Bruulbikers: Knalle in halle

Ik kuste Jam Jamboom als tweede, met mijn nootjes geklemd tussen de billen van Schriele. Wacht, ik begin opnieuw.

Het was 18 jaar geleden dat enkele zonen uit de Kempen besloten deel te nemen aan een toertocht in een dorp genaamd Halle-Zoersel. Met een geheel andere bezetting, uitgezonderd deze auteur, kwamen we vandaag hetzelfde terrein opgewandeld, daar waar nu Paninemie hun huis hebben opgericht en ons met open armen ontvangen.

Aanwezig waren Schriele (aangereden), Vincke en Roze, Stunt en Droes, Bressie en gastheer Panini. Daarnaast waren er ook nog zesduizend andere bikers afgekomen; bij gebrek aan ander en beter. Inschrijven deden we daarom niet, beveurrung zouden we dan wel skippen. De tocht was ons bekend uiteraard. Geen enkele nieuwe singletrack, geen enkel nieuw bos. Maar door alle voorgangers was er wel een mooi pad gemaakt door de modder en het slijk. De snelheid ging dus de hoogte in. Bressie nam bij aanvang de kop, daarna nam Schriele gezwind over. De grote drukte deed de snelheid verlagen op de weinig single tracks. “Pas op!” “Een boomwortel!”… De Bruulbikers zuchten. Er waren ook bikers met een vogel of boommarater in hun wiel. Bij de beveurrung stonden lange rijen dus werd er rustig door gereden. Panini begon zijn eerste snijpartijen te tonen na de beveurrung. Hij mag dat.

De modder in de Halse bossen deed voor de eerste maal pijn bij enkelen. Er werden kleine kloofjes geslagen. Tijd voor de laatste 10. Het was een knal-editie. Op de lange rechte strook bij aanvang werd gas gegeven door Droes, met Schriele in zijn kielzog, een drietal SAS-bikers en daarachter Vinke en De Roze. Het was vaak slalommen tussen danacolbikers, tegenligger-auto’s en andere objecten. Met nog zes killometer te gaan nam Schriele kop en Droes kon aanpikken met de SAS-bikkers in zijn wiel. Eens de grote baan overgestoken doken we een bos in en Droes voelde de benen voller lopen. Het bos uitgereden liet Droes begaan. Schriele reed weg met de SAS-bikers in zijn wiel. De laatste drie kilometer waren eerder lange rechte stroken. Droes keek vaak achterom maar zag geen achtervolgers. Ten huize Paninemie stond Schriele al een boom te kussen. Jan Jamboom. Droes eindigde tweede met niet zo ver achter hem ook Vincke gevolgd door De Roze, Bressie, Stunt. Panini had het vuur al aangestoken. En Annemie bracht veel drank en eten. Het was half twaalf en de après bike kon starten! Quotes, mijmeringen, toekomstplannen, gedachtenwisselingen. Het was een fijn moment. Er werden oude duivennesten op het vuur gegooid, er werd over nazomers in februari gesproken, de gigantische por-stok van Panini deed ons aan Lord of The Rings denken. Toen Schriele herinneringen ophaalde aan Cindy P. kwamen er bizarre demonen naar boven. Hopelijk kon zij vandaag niet zo hard genieten van de zondag als wij!

Veel dank aan huize Paninemie voor de ontvangst en catering ❤

Statistieken

42km geen hoogtemeters

2 tot 3 pisten

Kaasblokjes, koffiekoeken, salami, chips, stokbrood, liefde

Eindelijk! Verslag! Mont Saint-Guibert!

Die ochtend was het weer ochtend.

Onze overburen vertrokken naar de luchthaven en moesten dit met de nodige roep-geluiden doen, alsof luchthavenvervoerders per definitie doofstom zijn. Een wekker ten huize Voorzitter was dus niet nodig. Nee, dan maar snel een boterham smeren, want het ging een lange dag worden.

Ietwat later stond daar Bressie op ons voetpad. Goedgezind, want de regen die was gevallen, viel vanochtend niet meer. Er was weer zuurstof in de lucht en de pollen waren elders gevlogen. Over de Paul gesproken, die stuurde dat hij blijgemutst ging meedoen vandaag. Yes! Goud!

Ook Pé, Vincke, Acht, Schriele sloten mee aan. Vertrekken duurde even omdat er met zonnecrème werd gegooid en coronagewijs met meerdere handen in dezelfde worp zonnecrème werd getast. Dank voor deze bescherming!

Op pad dan maar! Acht bleek al snel het tempo te vinden van een hazewind, Schriele vloog in zijn kielzog. Halverwege peddelden Vincke, Bressie en Droes met de boodschap te doseren, want het was nog een lange rit te gaan. Paul en Pé keuvelden achteraan over de koeien en de kalveren. Al snel bleek de regio bangelijk veel leuke single tracks te bieden. Er werd stevig geklommen, op adems getrapt en in de afdalingen was het meermaals uitkijken voor stenen en putten. Er werd hoera geroepen en blijdschap getoond. Beveurrungen waren er niet, dus zat vooral Acht al vrij snel door zijn mondvoorraad. Hij smeekte voor voeding, maar kon weinig scoren bij de bikers. Er werd heel tactisch gegeten en gehamsterd.

Tal van snijopties passeerden de revue. En hoe aanlokkelijk ook, ze werden zelden aanvaard. Waarvoor hulde! Eén grote snijing was vooraf al aangekondigd: Schriele koos voor de 47km (door inspuiting) en Paul volgde. De rest ging voor 59km. Naarmate de kilometers volgden werd het zwaarder en warmer. Ook werd er meer en meer gehalteerd, ofwel om te eten, ofwel om Acht zijn band te repareren of om de Voorzitter zijn ketting te repareren. Het was een daguitstap. Maar niemand lag er wakker van. Er waren geen uren beloofd bij moeder de vrouw. Zalig.

Een laatste grote snijoptie werd links gelaten, het was dan ook allemaal veel te leuk (ook al konden we eigenlijk niet meer fietsen). De laatste 10 begonnen redelijk wind mee en bergaf dus Voorzitter schoot als een pijl vooruit met Acht in zijn kielzog. Maar de eerste deftige helling liepen de benen vol bij uw auteur. Acht nam kop, Pé en Vincke kwamen aansluiten in de achtervolging. Echter, bij de daarop volgende afdaling opnieuw lekke band voor Acht. Iedereen weer bij elkaar en de laatste kilometers werd er niet meer gestreden. Vincke depaneerde Acht met de camionet.

Bij aankomst was er vooral veel Orval, veel chips (un de chaque), hilarische quotes over o.a. beffen in de vorm van een alfabet maar ook over serieuze beleggingen. Ook de serveuze was serieus belegd aan de voorkant, Pé werd met momenten stil. Ik begreep hem volledig. De serveuze, maar ook de regio, had alles te bieden waar ik op een zondag van droom.

En ik droom er nog van.

Bedankt allemaal en iedereen.

Verslag Toertocht Halle aka 16 jaar Liv!

Ah! 16 jaar Bruulbikers en half zoveel jaren met Liv. Dat kan niet anders dan een topdag worden. Zelfs een tocht met een verslag. Er viel ook wel nog eens wat te schrijven, met maar liefst 8 deelnemers gingen we zelfs voor een platina zondag.

Het leven bracht ons vandaag “en plus” winterse zonneschijn, ondanks een vroege regenbui op de koepel van Falcon. Daardoor kwam hij met zes regenjassen en vier regenbroeken aan gefietst richting exvoorzitter. De meeste anderen kwamen aangereden naar Panini met uitzondering van Paul uiteraard en Spat-stevig-kwiske-gehad.  Een warme tas koffie en een knuffel van Lina sterkten onze ziel. De parcoursbouwer verwittigde voor gladheid, maar het betrof enkel de brakenbergse vluchtheuvels en de wijnegemse bruggen stelden we vast.

Het parcours bevatte uiteraard geen enkele nieuwe track noch verrassing, Maar niet getreurd: er kon geknald worden. Bressie toonde al snel wat hij in zijn mars had, team A waardig. Tot aan de beveurrung was hij heer en meester. Buiten een joggende Hanne,  viel er weinig smakelijks te zien aldaar. Snel weer verder voor de rest van het parcours met geen verrassingen. De Snelwegbergklim werd zelfs geskipt…. Falcon begon pijn te voelen, Spat zijn ogen kwamen dichter tegen elkaar te staan, vooraan werd aardig geknald. Aan restaurant stroopop werd afgesproken dat er een grasbuikje doodle komt: een mannenavond met het verorberen van een pony als centraal thema, wordt vervolgd!

Iets verder startte de Laatste 10, met in de eerste kilometers meerdere tempoversnellingen door Schriele, Paki en/of exvoorzitter. Bressie moest lossen, de top drie was gekend. Langs de snelweg was er wederverzameling van deze drie, na enige diaspora door het voorbijsteken van niet hazen. We doken een smal paadje in met Paki als eerste, mezelf als tweede en Schriele als derde. Paki versnelde, ik kon niet meer, Schriele zat wat vast achter mij en Paki kon meters pakken. Komaan Droes, riep Schriele nog, maar ik moest ook hem laten rijden… en zo bleef het tot aan Jan Jambon. Mooie strijd daar altijd in Halle. Knappe prestatie van Bressie als vierde, immers ook nog aangereden. Sloten kort daarop aan bij Jan Jambon: De roze, Spat, Falcon.

Panini was als gastheer al druk in de weer met spijs, drank, fleecekes enz.  We nestelden ons aprèsgewijs op het terras en genoten van al het moois dat ons werd aangeleverd. We mijmerden over de dingen des levens: robotgrasmaaiers, de ultra en de découverte, trans-Israel aka de Holy Grail Tour, hoe inwoners van Pakistan op een paard rijden,  dat “graf” in elke taal hetzelfde klinkt, over hoe complementair je moet zijn met je vrouw, we pasten fietsschoenen, leerden hoe je kan inbreken in je eigen huis en we verdeelden één cakeje met meerdere bikers. En deze man schreef ook nog eens een verslag. Amai, nu ga ik stoppen. Misschien tot de volgende keer, lieve heer? Dag Jezus, dag dagboek, we zullen je missen…